KEY OF LIFE

Baru-baru ini Duta Jepun ke Malaysia merasmikan Festival Filem Jepun 2012 di GSC Pavilion. Sempena perasmian itu, dibuat Tayangan Perdana filem Key of Life yang belum pun ditayangkan di Jepun sendiri. Filem ini menang di Festival Shanghai dan turut ditayangkan di Toronta antaranya. Key of Life sangat menarik kerana kelakar dan serius pada masa yang sama. Tetapi yang paling menarik ialah filem-filem Jepun semakin introspektif sifatnya dan skrip serta penceritaannya merupakan komponen paling penting seperti filem Iran. Dan filem sebegini tidak tinggi kos pembikinannya tapi cukup baik, 'gripping' dan punya kedalaman intelektual, emosi dan spiritual yang sangat membanggakan.

Dalam ramai pembikin filem kita bercakap tentang CGI dan kesan khas yang menakjubkan tapi kekuatan skripnya tidak seberapa, filem-filem Jepun sepanjang yang dipertontonkan di beberapa buah pawagam terpilih di Lembah Klang mempamerkan kekuatan skrip dan penceritaan yang mengkagumkan. Kenapa kita nak berlumba dengan kuasa-kuasa filem yang bukan dalam kategori kita? Kita boleh belajar dan memperkaya teknik-tenik baru dalam perfileman, tetapi kenapa tidak juga belajar tentang penulisan skrip yang baik dengan kedalaman intelektual, emosi dan spiritual yang tinggi seperti filem Iran 'The Separation' yang diletakkan sebagai mahakarya oleh pengkritik filem di beberapa akhbar besar di Amerika Syarikat sendiri?